تعریف نفاس: خونی است كه همراه با بيرون آمدن اولين جزء نوزاد از رحم مادر به دنيای خارج رحم، از زن خارج می شود.
نفساء: زنان در اين حالت را نُفساء يا نَفساء می نامند.
حکم نفاس: زن در پايان خون ديدن بعد از زايمان بايد غسل نفاس كند و بنابر احتياط براي نماز بايد وضو بگيرد و به همان غسل اكتفاء نكند.
مدت نفاس: كم ترين مدتی كه زنان اين خون را می بينند یک لحظه و بيشترين آن ده روز است.
1. کارهایی که بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است و آن چه بر حائض واجب و مستحبّ و مکروه است، بر نفسا هم واجب و مستحبّ و مکروه مىباشد. (امام خمینى، توضیح المسائل (محشّى)، ج 1، ص 300، م 513)
2. نمازهایى که زن در زمان نفاس نخوانده قضا ندارد، ولى قضاى روزههاى نگرفته را باید بگیرد.
3. طلاق دادن زنى که در حال نفاس مىباشد باطل است و نزدیکى کردن با او حرام مىباشد و اگر شوهرش با او نزدیکى کند احتیاط واجب (آیات عظام گلپایگانى، اراکى، فاضل، مکارم، زنجانى، صافى، نورى: «احتیاط مستحبّ ..») آن است به دستورى که در احکام حیض گفته شده کفّاره بدهد. (توضیح المسائل (محشّى)، ج 1، ص 300، م 514؛ آیات عظام خوئى، تبریزى، سیستانى: «کفاره ندارد»)
4. وقتى زن از خون نفاس پاک شد، باید غسل کند و عبادتهاى خود را بهجا آورد. و اگر دوباره خون ببیند چنانچه روزهایى که خون دیده با روزهایى که در وسط پاک بوده، روى هم ده روز یا کمتر از ده روز باشد، تمام آن نفاس است و اگر روزهایى که پاک بوده روزه گرفته باشد، باید قضا نماید. (آیات عظام مکارم و شبیری: «روزهایى که در وسط پاک بوده عباداتش صحیح است»؛ آیات عظام سیستانى، گلپایگانى، صافى: «بنا بر احتیاط واجب روزهایى را که خون دیده نفاس قرار دهد و در روزهایى که در بین پاک بوده آن چه را بر نفساء حرام است ترک کند و عبادتهاى خود را به جا آورد». آیت الله سیستانی: «و اگر خونى که آخر دیده، از ده روز تجاوز کرد باید مقدارى از آن را که در ده روز دیده، نفاس و آن چه بعد از آن است، استحاضه قرار دهد»)
5. چنانچه زن پس از گذشت ده روز از زایمان باز هم خونى ببیند، محکوم به استحاضه است، و باید به احکام استحاضه عمل نموده و عبادتهاى خود را انجام دهد. (گلپایگانى، سید محمد رضا، مجمع المسائل، ج4، ص 56)